Vistas de página en el último mes

jueves, 20 de octubre de 2011

Penedo Gordo

Vouvos contar a historia dunha pedra chamada penedo gordo. Chámanlle así porque ten a forma dun pe, mellor dito, de dedo

gordo do pe.



Isto ocorreu así hai moitos anos. Unha señora de 70 ou 80 anos de idade

ía darlle de comer aos porcos e atopou a dous moinanres de 16 o menos, e 20 o maior os rapazes metianse con ela pero a pobre señora

non sabía que facer e pasou de todo. A señora tan amable díxolles

que pararan quietos, pero eles nin caso ata que a señora marchou.



Ao día seguinte a muller volveu, ali estaban outra vez. A señora xa

estaba farta deles e dixo: vouvos dicir unha cousa podedesme deixar en paz?



O maior dos rapazes dixo: -Non non te podemos deixar en paz ata que non me fagas algo.

E a señora marchou para a casa. Mentras vía a televisión estivo pensando que lle podia facer. Non se lle ocorría nada de nada, asi que lle rezou a Deus: Deus ti que es moi bo podesme salvar dos rapazes............



Ao día seguinte volveu como de costume e os rapazes alí estaban. A señora díxolles: que máis fai falta que faga. Xa lle recei a Deus.

De súpeto caeulle unha pedra na cabeza aos rapazes. Era moi pero que moi

pequena pero aínda así pesaba toneladas e toneladas.



Moi raro para unha señora de 70 ou 80 anos poñerse a bailar no medio da

rúa a macarena e a señora moi contenta foille dar de comer aos porcos:

porci de porcino e a chochi de cochinillo.



Gustouvos o conto de penedo gordo? Esto pasou de verdade no monte da Portela. Agora a pedra pequena fíxose supergrande.




Fin serafin


Nadia G.P. 5ºB

viernes, 14 de octubre de 2011

As fadas dos desexos


Había unha vez unhas fadas que cumprían desexos.
Nos cumprimentos, unha nena chamada Rosa pediu ser fada dos desexos.
Para ser fada tes que seguir esta regra:  non podes ter contacto cos humanos. 
Rosa aceptou sen pensar nas consecuencias.
Foi facer o seu primeiro desexo era a súa nai pediu que volvera a súa filla volveu a ser normal nunca quixo ser fada.


Laura G.B. 5º B

viernes, 7 de octubre de 2011

O mundo prehistórico

Un día un dinosaurio entrou na cidade. Provocou tantos accidentes de tráfico e tantos danos nos edificios que o exercito tivo que intervir para de derrotalo e devolvelo a o seu sitio. A loita foi dura e moi longa xa que para vencelo tiñan que darlle no tendón que máis lle doia.


Os habitantes da cidade tamén loitaron co dinosauro nas aforas ata que conseguiron derrubalo e envialo ao seu mundo prehistórico. Despois desto puideron vivir en paz e tranquilidade.

Francisco M.F. 5ºB

Os xogos piratas

Esta é a historia e duns piratas. Formaban a banda dos Dez Guerreiros.
O Capitan Lux quería ser o mellor espadachín do mundo. 

A aventura máis grande que vivironn foi cando a súa banda de piratas normaliños tivo que enfrontarse coa  banda dos Reis dos Piratas. Decatáronse cando o navegante viu as sinais de fume e os dirixiu cara elas.  Ali as dúas bandas atopáronse e retáronse a dúas probas. 

 A primeira proba era facer una catapulta sobre o magma. Para gañar foi necesaria axuda do carpinteiro e do carpinteiro naval. Nesta proba quedaron empatados.

O segundo reto era para comprobar a recistenza e rapidez . Consistiu en tirarse nas catapultas á vez os dous equipos.  Os mambros de ámbalas dúas bandas que resultaron máis útiles foron o músico e o médico e o médico e o arqueólogo. Ao final da probas, as súas bandas quedaron empatadas.

Houbo que facer unha terceira proba para resolver que banda era a máis forte. A proba recaeu nos cociñeiros e os capitáns que se enredaron nunha batalla total.,

Por fin remataron as probas e gañaron os piratas principiantes que pasaron a converterse en Reis dos Piratas.

Alejandro S.H. 5ºB

A casa das pantasmas

Había unha vez unha casa encantada habitada por pantasmas. Un señor construíu un aparato para acabar con eles, pero os fantasmas partiron o aparato pola metade. O inventor quedou cunha parte e outro home tiña a outra metade. Entre os dous conseguiron librarse de tódalas  pantasmas, aínda que para rematar coa última case tivreon que pedir a axuda de  todos os policias do mundo .

Os homes foron ricos para sempre.  

Miguel Graciano L.P. 5ºB

Os tres nenos máxicos

Había unha vez que tiñan poderes máxicos: Suso podía levantar casas e era alto, delgado e moi guapo e era español.

Patric era o segundo e era baixiño e gordo, medía 1m 34cm era de Islandia.
O terceiro neno que era o máis poderoso xa que podía estirar as mans 1km. Chamabase Peter e era o  máis alto, xa que medía 2m 13cm. O seu era o país nocturno no que sempre era noite.

Un día os tres nenos xuntáronse en Galicia para loitar contra Eustacio Das Sairas, un malvado vilán que lle roubaba os cromos aos nenos no recreo. Matárono pero costoulles moito xa que Eustacio matou a Piter. 
Ao día seguinte enterrarono e todo o mundo choraba por el.

Pablo VDS 5º B

Un soño feito realidade

Había unha vez dúas formigas que vivían no medio dun monte e pasaban o día xogando ao pilla pilla, aínda que o que elas realmente querían era ser artistas da televisión e traballar no programa de Formigan, o único programa da aldea.

A formiga máis grande chamábase Camila e quería ser cámara. A máis pequena chamábase Xoana e quería ser presentadora.

O maior problema era que a aldea estaba moi lonxe de onde elas vivían, a si que o primeiro foi buscar a maneira de chegar ata a aldea sen que as comeran os paxaros do monte. Por fin un día ocorreuselles que o mellor era viaxar pola noite mentras os paxaros durmían. Polo camiño atoparon á señora Curuxa, pero non tiveron ni día tiveron unha idea baixar de noite porque os paxaros estaban durmindo, polo camiño atoparon á señora Curuxa, que aínda que era un paxaros non comía formigas, era vexetariana.
Curuxa ofreceuse a levalas, e elas aceptaron. En menos dun suspiro chegaron á aldea e atoparon ao director que, moi amable, lles dixo que voltatan ao día seguinte para comezar a traballar. Tanto Xoana como Camila viron cumpridas as súas ilusións e foron felices e comeron raíces.



Xa se me esquecía contarvos que o primeiro programa tratou sobre unha curuxa vexetariana.

Nadia G.P. 5ºB

A casa dos vampiros

 Un día a raíña de Inglaterra visitou unha casa que estaba no bosque. Cando entrou estaba chea de arañeiras, cando entrou nunha habitación atacouna un vampiro. Despois dun bo rato tiña os dentes afiados era unha vampiresa.

Como Inglaterra precisaba unha reina e elixírona nun sorteo e tocoulle a unha rapaza de trinta anos. Pero a vampiresa estaba na casa da rapaza que proclamaron reina e deixoulle unha nota que poñía: CANDO MENOS O ESPERES HAS SER COMA MIN.

A rapaza chamou ao exército para que collera á vampiresa. Ela defendeuse e conseguiu acabar con dous homes, pero ao fin puideron capturala e a nova raíña puido estar tranquila para sempre.

Ruben G.B 5ºB

jueves, 6 de octubre de 2011

O bosque encantado


Había unha vez , un home chamado Pedro, que vivía en Andorra, pero el falaba galego e francés.

Un día Pedro foi a Galicia,  concretamente a Lugo.  Alí foi ao bosque e encontrou un mono que falaba, o home asustouse pero o mono era bo. Falaron un rato e fixéronse amigos. Despois de pasar un rato o mono preguntoulle: ¿Queres un plátano?  O home morto de fame dixo que si e os dous comeron o plátano.
Ao día seguinte o home levantouse e volveu para Andorra e para que o mono non estivese só levouno con el e sempre foron bos amigos.

Nuria S.M. 5ºB

O castelo encantado


Había un castelo no cumio dun outeiro, cun rio ao seu pe.
As anciás da aldea dicíian que estaba encantado porque  unha estrela negra caera no lugar onde séculos despois construíron o castelo.

Varios rapaces da aldea, fortes e arroutados foron ao castelo, e comezaron a cavar. Non atoparon nada de nada.

E os nenos foron a onde as ancias e dixéronlle que aló non habia tal estrela. Elas responderonlles, depois de moito pensalo, que estaba no cumio do torreón e que só se accedia por o interior.

Os rapaces voltaron ao castelo e seguiron, as instruccións que lles acababan de dar. Para a súa sorpresa, a estrela non apareceu, pero si apareceron miles de monstros que os asustaron.

Cando chegaron de volta á aldea decatáronse que todo fora unha broma dos seus veciños.


Luis M.R. 5ºB

O submarino averiado

Había unha vez un club  de exploración marítima.  Un día decidiron comprar un submarino barato e un remolque para levalo ata o porto. Botárono ao mar con eles dentro e empezaron a navegar disfrutando das maravillas do mar.
De súpeto soou un ruído moi forte. O motor acababa de averiarse e o  submarino con todos dentro foi caendo cara o fondo ata que bateu cunha rocha e entrou nuha cova.

Cando recuperaron o coñecemento todos quedaron abraiados coa beleza da cova, porque, se formou un
lago moi bonito, quedaron uns minutos mirando o lago ata que un dos membros do grupo mirou ao submarino buscando a maneira de sair de ali. Cando llo dixo aos seus amigos todos deixaron de mirar o lago para decatarse das consecuencias de mercar un submarino nas rebaixas.


Alfonso R.G. 5ºB

O COLEXIO ENCANTADO


Había unha vez un colexio que estaba encantado, e case todos os nenos decidiron marchar del. So uns poucos decidiron quedar pero non sabían que ían vivir moitas aventuras.


Decidiron buscar ao culpable do encantamento. Pronto deron con el e atrapárono pero como era unha pantasma moi lista escapou. Despois seguiu raptando á xente, pero ao fin puideron detelo e aínda que apareceron outras pantasmas iguais os nenos seguiron atrapando aos malos eo colexio xa non volveu a estar encantado.

Álex R.R. 5º B

lunes, 3 de octubre de 2011

As tres amigas

Había  unha  vez  tres  amigas  que se querían moito pero unha delas non  quería  que tivesen  mais  amigas que elas tres: Susa, Cate e Susana. 
Un día  si  fixéronse amigas  doutras  e tamén  dela  e  por fin  todas  todas  foron  amigas.

Sandra A.P 5ºB 
 
 

Ton e a nave espacial



Unha vez un neno chamado Ton ía de excursión cos seus compañeiros da escola a ver as naves que ían cara o espazo.

Ton subía a todas. Era moi despistado e non escoitaba moi ben. Cando a profesora dixo: esa é a nave que que vai cara o espazo, Ton non a oiu e subiu nela xusto cando ía despegar.



A profesora non se decatou ata que chegou a o colexio contou aos nenos.

Ton estaba morto de medo dentro da nave, pero dentro tamén ía un astronauta de tiña 75 anos e xa fora 33 veces ao espazo. Cando viu a Ton colleu a emisora e avisou: Teño que voltar.

Entón pola emisora preguntáronlle por qué. Contoulles que un neno chamado Ton estaba con el.
A nave deu a volta e Ton voltou á casa.
 
Alba María P.D. 5ºB

Ladron Prateado


Unha noite calquera atópase o Ladrón Prateado aparece nas sombras cando máis o necesitan e rouba
á xente rica que non se merece o que ten.

Unha noite cando lle ía dar o dineiro aos seus amigos colleuno a peor persona posible: o xefe da mafia xamado Paolo.

Paolo pediulle que se unise a el pero dixo que non.

-Entón terás que aguantar un mes sen comer -díxolle Paolo.

O Ladrón Prateado aceptou. Cando xa llebava tres semanas Paolo deciduiu acabar con ell, pero entón viñeron a salvalo os nenos que protexia. Entraron no castelo da mafia que estaba cheo de trampas, pero eran tan bos que eso para eles era coma xogar.


Por fin chegaron ata o lugar onde estaba Ladrón Prateado e saíron de alí.

Xusto cando pensaban que rematar todo Paolo pediulles perdón por todo o mal que fixera.

Alejandro S.H. 5ºB

As tres pantasmas



Había unha vez tres fantasmas, unha chamada Chapán outra Rasa e outra Malí.

Eran as mellores pantasmas do mundo. Sempre estaban asustando aos nenos pequenos, asustábanos dende detrás das matogueiras e quitábanlle os caramelos. Algunhas veces ata secuestraban a uns poucos.

Un día os pais e nais dos nenos aos que secuestraron manifestáronse. Foron a polas pantasmas e pelexaron con elas.

As pantasmas non podían contra todos os pais e nais asi que fixeron unha explosión que matou a un montón de xente, pero os que sobreviviron seguiron pelexando e deron recuperado polo menos a un neno. Os outros estaban esperando nun calabozo horrible, con arañeiras, todo negro e arañas que os picaban sen parar.

Os pais conseguiron recuperar a todos os nenos mentras durmían as pantasmas. Marcharon da cidade cos seus fillos sen que se decataran


Xoel J.L. 5º B